Re-integratie bij een ander bedrijf

Bianca Teunisse ging op vakantie. Daarna liep alles heel anders dan dat ze ooit had kunnen denken. Hier haar verhaal.

Wees proactief

“Op 16 juni 2017 zouden mijn man en ik een weekje met vakantie gaan. Onderweg naar het vakantiehuis werd ik ziek. Ik voelde mij zo slecht dat ik terecht kwam in het ziekenhuis. Daar bleek dat ik een herseninfarct had gehad. Later bleek deze te zijn veroorzaakt door een gaatje in mijn hart. Doordat ik langdurig ziek was, verlengde mijn werkgever, waar ik nog maar net begonnen was, mijn jaarcontract niet. Toen ik hoorde dat ik werkloos zou worden, was ik nog aan het revalideren bij het revalidatiecentrum. Het duurde ook nog wel enkele weken voordat ik uit dienst zou gaan en aangemeld zou worden bij het UWV, maar ik wilde dat niet afwachten. Aan een kennis die bij het UWV werkt, vroeg ik wat ik kon verwachten. Hij gaf mij de tip dat je een re-integratietraject kunt aanvragen en dat je dan zelf mag kiezen door welk bureau je je laat begeleiden, mits het bureau een contract met het UWV heeft.”

Luister naar wat jij belangrijk vindt en zorg dat je daar komt

Via die kennis kreeg Bianca de naam van ChangeCreators. Het revalidatiecentrum gaf haar ook de naam van een bureau, één die gespecialiseerd is in hersenletsel. Met beide bureaus maakte ze in maart 2018 een afspraak voor een intake: “Het gesprek met ChangeCreators was heel fijn. De adviseur kwam professioneel over, had antwoord op alle vragen. Gaf oprecht het idee dat ze iets voor mij kon betekenen. Er was gewoon een klik. Dat is de basis. En die had ik niet bij de mevrouw van het andere bureau. De keus voor ChangeCreators was dan ook snel gemaakt.”

Maak gebruik van de knowhow van het re-integratiebureau

Het duurde daarna een poosje voordat ze akkoord kreeg via het UWV, ook al wist ze precies wat ze wilde. In de zomer van 2018 was het zo ver: “Ik weet zelf heel goed hoe ik vacatures moet zoeken en moet solliciteren. Dat deed ik dan ook. Maar ik had ook zeker wel deskundige begeleiding nodig. Want ja, je gaat op sollicitatiegesprek maar het is toch heel anders dan voorheen. Je moet vertellen dat je ziek bent. Hoe doe je dat? Hoe pak je dat aan? De adviseur gaf tips en bekeek mijn sollicitatiebrieven. Dat voegde beslist iets toe. Net zoals haar ondersteuning als ik even vastliep bij het UWV. Ze was altijd goed bereikbaar en erg proactief. Was mij vaak net voor. Dat gaf mij een goed gevoel, ik was geen nummer. Ik ben zelf ook heel kordaat en heb veel zelf bij het UWV aangegeven, maar ook dan was het prettig dat ze op de achtergrond aanwezig was. Het was niet dat ik daardoor vergeten werd. Ze wist vaak iets toe te voegen op iets dat ik zei. Dat ik dacht van ‘oh ja, dat is goed, ja’.”

Sta open voor alternatieven

Die sollicitatie, dat werd het helaas niet. De adviseur stelde voor op zoek te gaan naar een werkervaringsplaats in plaats van een baan. Dat gaf ruimte te ontdekken wat past bij Bianca: “Het vakgebied waarin ik zit, is bijzonder specialistisch en eigenlijk is dat het enige wat ik altijd gedaan heb en daarmee het enige wat ik kan. Je kan uiteraard zeggen dat je als jurist overal aan de slag kunt, maar voor een junior ben je eigenlijk al te oud en als medior heb je geen ervaring op andere gebieden. Ik merkte dat dat best lastig was. Wat wil ik? Maar vooral: Wat kan ik nog? Ik heb een paar beroepsinteressetesten gedaan. Daar kwam uit dat mijn interesses niet zo breed waren. De adviseur pakte dat positief op en zei dat dat het zoeken ook makkelijk kan maken. Zelf had ik zoiets van ‘ik vind blijkbaar niet heel veel leuk, maar kan ik nog wel wat ik leuk vind?’. Dat is natuurlijk met hersenletsel best ingewikkeld. Als je het niet probeert, weet je niet of het lukt. Dus in mijn hoofd kon ik alles, maar ja, ik voelde ook ergens aan dat dat niet zo was. Ik kan bijvoorbeeld geen lange stukken auto meer rijden, ik kan niet lang geconcentreerd zijn. In het werk dat ik deed, moest ik ook bij mensen op bezoek en naar hun verhaal luisteren. Ik wist best van ‘dat kan niet meer’. Dat was de reden dat ik daarvan afscheid heb genomen, onder begeleiding van de adviseur.”

Ga in gesprek met (potentiële) werkgevers

Eigenlijk heeft ze niet eens veel afspraken gehad. Maar bij drie bedrijven. Via het netwerk van ChangeCreators kwam ze terecht bij een verzekeringsmaatschappij. In eerste instantie was ze wat huiverig, maar ging het gesprek toch aan. Dat was sowieso goed voor de ervaring. De adviseur ging mee: “Ik kon niet voldoen aan de eisen die de recruiter vooraf had gesteld qua opbouw van uren. Daarom vond ik het plezierig dat tijdens het gesprek met de directeur er echt naar mijn verhaal werd geluisterd en werd aangegeven dat er wel een mouw aan gepast kon worden. Uiteindelijk ben ik begonnen met 2 x 2 uur. Terwijl ik voor dat gesprek dacht van ‘ja ik ga wel, maar ik zie niet dat dit wat wordt’. Ik ben blij dat ik toch ben gegaan. Tijdens het gesprek werd ik steeds enthousiaster. Toen de adviseur en ik wegliepen, zei ik al dat ik dit zou gaan doen.”

Durf je twijfels en angsten uit te spreken

Bij deze verzekeringsmaatschappij heeft ze een half jaar mogen re-integreren en kreeg ze het gevoel dat dit een baan voor de toekomst kan zijn. En dat is wat ze wilde. Weer lekker aan het werk op een plek die bij haar past: “Ik ben gewend hard te werken, ben niet het type dat zich kan gaan zitten vervelen op kantoor. Bij deze werkgever zit ik lekker op mijn plek. Ik merk dat zij investeren in het welzijn van mensen. Het gaat er niet alleen om dat het werk gedaan wordt. Het half jaar is inmiddels afgerond en nu heb ik een jaarcontract!”

“Onlangs heb ik aangeven dat ik merk dat ik weer wat werkstress begin te ervaren, nu dat mijn werkzaamheden steeds uitgebreider worden. Helaas komt hierdoor de vermoeidheid terug en krijg ik er wat hoofdpijn van. In overleg ga ik nu de werkzaamheden wat minder snel opbouwen, zodat ik rustiger aan kan wennen. Mijn werkgever denkt gelukkig dus goed mee. Wees daarom open over hoe je erbij zit, jij bent de enige die weet hoe jij je voelt.”

Kom weer in je eigen kracht

Op dit moment heeft ze geen jobcoaching meer. Ze heeft in het afgelopen halfjaar zo’n goed gevoel bij haar werkgever gekregen dat ze alles prima zelf durft aan te kaarten. In het begin was dat anders: “Tijdens mijn re-integratieperiode is de adviseur een paar keer op kantoor geweest. Hadden we met zijn drieën, met mijn leidinggevende erbij, een gesprek over hoe het ging. Mijn leidinggevende had hier ook geen ervaring mee. Het was voor het eerst dat ze iemand van buitenaf hadden om te re-integreren. Daar is de begeleiding van ChangeCreators zeker waardevol geweest. Daarnaast hadden we elke drie, vier weken kort contact. Ik had immers geen begeleiding van een bedrijfsarts die aangaf wat de opbouw moest zijn. Ik moest het eigenlijk helemaal zelf bedenken. Ik ben vrij ambitieus, vandaar dat het goed was dat de adviseur mee dacht, mee keek, en af en toe op de rem trapte en mij vroeg voor wie ik zo snel ging. Gaandeweg leer je zo jezelf kennen, weet je wat je wel en niet aan kunt, stel je je ambities bij en pak je het zelf op.”

Denk in mogelijkheden

Ze is inmiddels deels afgekeurd, kan volgens het UWV wel 40 uur werken, maar in functies onder haar niveau. Zelf denkt ze daar anders: “Ik zou in de door het UWV voorgestelde functies waarschijnlijk vijf dagen kunnen werken, maar dan heb ik het niet naar mijn zin, omdat ik het geen leuke functies vind. Dat wil ik beslist niet doen. Ik heb dan liever dat ik drie dagen eigenlijk misschien iets te hard werk, want ja dit werk is best pittig. Dat los ik op door om de dag een rustdag in te bouwen. Die rustdagen heb ik hard nodig, maar dan doe ik wel wat ik leuk vind. Daarbij verdien ik met deze functie net wat meer dan met de door het UWV voorgestelde functies die ik niet leuk vind, waardoor het niet erg is dat ik minder uren werk.”

“Ik heb met mijn huidige werkzaamheden wel een stapje terug gedaan en hoop dat ik met verloop van tijd toch weer wat verder kan opklimmen, maar heb wel geaccepteerd dat ik door het hersenletsel dat ik opliep nu eenmaal beperkt word. Ik gebruik mijn jaarcontract nu bewust om verder te re-integreren. Wat helpt, is dat ik prima zit in dit team. Heb leuke collega’s en kan een zinnige bijdrage leveren, vanwege mijn ervaring. In het begin was het aftasten, maar mede door de input van de adviseur weten ze nu wat ze aan mij hebben en waarmee ze rekening moeten houden. Dat werkt prettig. En hopelijk wordt volgend jaar het contract omgezet in een contract voor onbepaalde tijd.”

Creëer je eigen succes

Bianca realiseert zich terdege dat ze er goed is uitgekomen. Zij gelooft oprecht dat dat te wijten is aan hoe ze het zelf heeft opgepakt met herstellen: “Het is best verleidelijk om op de bank te blijven zitten en te denken dat je het allemaal niet meer kunt. Gelukkig beschik ik over veel doorzettingsvermogen en wilskracht en heb ik mensen om mij heen die mij stimuleren. Dat heeft mij geholpen met er boven op te komen. Waar ik trots op ben, is dat ik per 17 juni 2019 dat jaarcontract heb weten binnen te slepen. Op 16 juni was ik twee jaar ziek. Ik heb dus uiteindelijk geen dag een ww-uitkering gekregen, omdat ik het allemaal zelf heb aangepakt. Ik moest mijn grenzen opnieuw verkennen. Af en toe merkte ik dat ik er overheen was gegaan. Dan val je eventjes terug en ga je wederom verder. Met ondersteuning weliswaar, maar toch. Je kunt echt meer dan je wellicht denkt.”

Fotografie: Marco van de Pol Fotografie